Nebojša Radović: Trun

Radovićeva knjiga kratke proze Trun sabira različite situacije, različita stanja sopstvene psihe kojima autor daje određeni semantički sklop. Priče počinju metodom in medias res ili direktnim uvođenjem u suštinu pripovijedanja, a nakon toga Radović vodi priču ne koristeći se ničijim posredstvom te usvaja koncept otvorenog kraja. To znači da su počeci priča istaknuti ili naglašeni i oni u potpunosti korespondiraju sa otvorenom formom završnog dijela, što dovodimo u vezu sa tvrdnjom Krešimira Nemeca da kratka priča nema uvodni, a često puta ni završni dio, zbog čega se svojom pojednostavljenom strukturom razlikuje od složenijih vrsta kao što je novela. Takve su Radovićeve priče Flor de Lua, Prsti, Osa, Ne ide to, Slučajna ljubav i druge, u kojima autor započinje tekst dijalogom, lapidarnom formom razvija priču u koju uvodi jedan ili dva lika opisana kroz nekoliko markantnih karakternih osobina, svedene deskripcije atmosfere u kojoj se radnja odvija, da bi neočekivanim poentiranjem ostavio čitaocu prostora da priču konkretizuje.