Ognjen Spahić: Sve to

POLOVNA KNJIGA „Ako nam uopšte kompleksna diskurzivna praksa zbirke ’Sve to’ omogućava upotrebu globalizujućih odrednica, onda možda nije loše poći od ambijenta gdje se odvija Spahićeva proza: mizanscen je pretežno sastavljen od svakodnevice. (…) Spahić osjeća da bi dosljedna mimeza narušila balans koji je potreban za punu saznajnu koncentraciju. Koja onda svjedoči da se stvarnost ne može autentično (re)prezentovati, ako se ne interpretira kao tekst, a to znači: ako se ne pretvori u tekst.” (Aleksandar Bečanović)