Mišel Bitor: Raspored vremena

Koketirajući sa žanrom kriminalističkog romana u formi dnevničkih zapisa, Raspored vremena je tek u banalnoj ravni čitanja pripovijest o gradu Blestonu, o jednoj knjizi i jednom pokušaju ubistva. U njenoj nameri i ishodištu reč je o pokušaju da se uhvati i oslika jedna od najvećih fascinacija književnosti 20. veka: vreme. Tako je Bitor, na ostacima Prustovogtraganja za izgubljenim vremenom, odnosno u nameri da razbije hermetičnost vremenskog kontinuuma i u pokušaju da odgonetne njegovu frustrirajuću neodvojivost od prostora, problemu vremena prišao u duhu neoavangardnih težnji za napuštanjem tradicionalne romaneskne forme i u skladu s onim što će zapravo biti oličenje francuskog novog romana: iskušavanje granica narativne linearnosti i strukture književnog teksta. U najkraćem, rezultat jednog takvog napora bila je knjiga za koju je nekadašnji nadrealista Mišel Leris rekao da je „nabijena poezijom i čisto savršenstvo“.